(Mijn liefje, Antoon, was in Parijs en vertelt ons daarover)

Schiele en Basquiat bij Louis Vuitton
Vorige week was ik een paar dagen in Parijs voor mijn werk. Na afloop had ik een paar uur tijd voordat mijn trein naar NL vertrok. Snel bij Bastille de metro (M1) in naar het westen, op naar het nieuwste museum in Parijs: Fondation Louis Vuitton.

Louis Vuitton (ja, deze van de tassen!) heeft aan de westrand van Parijs een museum voor moderne kunst gebouwd, ontworpen door Frank Gehry, geopend in 2014. Lopend vanaf metrostop Les Sablons door het park rijst het gebouw als een walvis aan de horIzion op.

Na het scannen van mijn hebben en houden, kon ik naar binnen. Omdat ik slechts twee uur de tijd had, heb ik de vaste collectie (met oa. Chinese en Afrikaanse kunst) en het auditorium gelaten voor wat het was en de twee tijdelijke tentoonstellingen bezocht:
Egon Schiele en Jean-Michel Basquiat. Schiele was voor mij een weerzien na Wenen in 2017, waar zijn werk me van mijn sokken had geblazen; Basquiat had ik tot nu toe slechts in fragmenten gezien.

Egon Schiele
Hoewel er ook een aantal olieverven hingen, zijn het toch vooral Schiele’s tekeningen, zelfportretten, naakten, in gouache, houtskool en of aquarel op allerlei soorten papier, die me weer opnieuw deden verbazen. Werk was afkomstig van musea, privécollecties uit Noord-Amerika en Europa, en slechts een paar werken had ik eerder in Wenen gezien. Hij heeft als een bezetene gewerkt. Zijn werken hing strak naast elkaar in een paar ruimtes in het souterrain, en door de vele mensen die langs liepen was dat wel een nadeel: veel tijd en rust kreeg ik niet om zijn werk goed op me in te laten werken en voor een klapstoel was hier geen plek.

Jean-Michel Basquiat
Wat dat betreft kwam Basquiat beter uit de verf: 100 werken verdeeld over 11 zalen op 3 verdiepingen. Zijn grote werken kregen meer lucht en ruimte, en zo ook ik als kijker. Basquiat heeft niet het verfijnde van Schiele, begonnen als graffiti kunstenaar, werkt hij later vooral met acrylverf en oilsticks op canvas en hout; hij is rauw, wild, zoekend – ik moest aan Appel denken. Je moet er van houden, maar indruk heeft dit overzicht zeker op me gemaakt. Vooral zijn koppen en figuren, in woeste lijnen in vele lagen neergezet daarbij geïnspireerd door ras, zwarte muziek- en sporthelden, al dan niet met (veel) tekst. Statements, aanklachten, tot aan zijn dood.

Ogenschijnlijk hebben Schiele en Basquiat artistiek niet zo veel gemeen, maar beide waren jonge wilden, zeer gedreven, eigenwijs en een eigen stijl, schilderen was hun leven. Ze gebruikten materialen die ze krijgen konden: zo gebruikte Schiele pakpapier, Basquiat oude deuren, spande zelf het canvas op latten. Hun oeuvres van vele honderden werken zijn in slechts 10 jaar tot stand gekomen: beide zijn jong gestorven, Schiele op zijn 28e aan de Spaanse griep, Basquiat op zijn 27e aan een overdosis heroïne.

Frank Gehry
Oh, en het gebouw!? Frank Gehry heeft een bijzonder staal architectuur neergezet, veel licht en ruimte, dat een prachtig uitzicht biedt over de stad en de stad een prachtig uitzicht geeft, een Notre Dame V2. Klein minpunt: net als in elke kerk, is het aantal wc’s zeer beperkt, ook daar stonden de mensen voor in de rij ….

https://www.fondationlouisvuitton.fr/en.html

Klik op afbeelding voor vergroting en informatie