Categorie: Manieren van Kijken

Vanaf het begin van de Klapstoel heb ik het over Spelen met Kunst. Wat bedoel je daarmee, wordt mij weleens gevraagd.

Nou, ik denk dan aan het benaderen van een kunstwerk met lichtheid, onderzoekend, ontspannen in open verwondering. In eerste instantie een kunstwerk bezien vanuit jezelf, maar ook samen kan fijn zijn, waarbij bepaalde kijk-technieken je kunnen ondersteunen. Laat iemand (een kind) je naar een kunstwerk leiden en het dan heel precies beschrijven terwijl jij je ogen dicht hebt. Als je die dan weer opendoet… daar wordt je vrolijk van. Lees “Spelen met kunst” verder

Het gesprek als kunstwerk, ik had er nog nooit zo over nagedacht, maar een gesprek is natuurlijk een creërend gebeuren pur sang. Tenminste een gesprek met aandacht, slow talking en slow listening zeg maar. Lees “Het Gesprek als Kunstwerk” verder

De schreeuw, Edvard Munch, 1893
Na het stilte-stukje toch nog even verder over geluid.

Je hebt kunstwerken waar het geluid vanaf spat.
Ik zag een video van Bill Viola.
Silent Mountain. Er is geen geluid, maar je hoort / ervaart ’t wel sterk. Je haalt iets op uit je herinneringen. Lees “Geluid” verder

Zoals ik al schreef, ben ik door de bouwherrie naast me in de ban van geluid. Ik vraag me af wat er gebeurd met je bij herrie. En dus ook wat het tegengestelde: stilte, mij en anderen eigenlijk biedt. Dat blijkt heel verschillend te zijn. Lees “Stilte” verder

Lekker kleurig schilderij deze zonnige dag.
Zo is het schilderij beter in beeld dan in het stukje over Kunst in Huis:
Het werk dat Silvia Russel speciaal maakte voor een familie op basis van hun input door samen te tekenen, samen een boek te lezen en bespreken, samen kunst van anderen kijken (was het zoiets?). Mooi werk, geeft de bewoners nog steeds veel plezier. Lees “Kunst als Middel” verder