Marco Maria Zanin
Oude boetnaalden worden totems
Iets verderop op de fotobeurs Unseen, nog steeds aan de buitenkant van het wiel, Galerie Spazio Nuovo (IT), met werk van één kunstenaar, Marco Maria Zanin. Fraaie rustige foto’s van alledaagse historische gebruiksvoorwerpen, gefotografeerd in kleine regionale musea, maar afgebeeld als een eigenstandig object in een hedendaagse context, bv in de serie “Ritualia”.
Zanin verandert Venetiaanse dukdalven in een beeldhouwwerk, een melkkrukje in een masker, oude boetnaalden worden totems. Wat hij vooral doet is generaties verbinden: wat eerdaags nog alledaags was, verstoft in vergetelheid ligt, uit zijn oorspronkelijke context halen en vertalen naar een hedendaagse vorm, opnieuw verbeelden in eenvoud en stilte.
www.marcomariazanin.com
www.spazionuovo.it
Verbinding leggen tussen heden en verleden
Verder naar binnen, in de spaken van het wiel, zien we ook anderen verbinding leggen tussen het heden en eigen verleden zoals Celeste Rojas Mugica (Argentinië). Veel nieuw fotowerk, soms grappig (So Mitsuya) soms duister (Izumi Miyazaki), vragen oproepend (Yuval Yairi), vaak mooie beelden, gemaakt van dichtbij of in verre oorden, met veel kleine rode plakkertjes (“verkocht”), maar lang niet alles is gelaagd of geslaagd, voor ieder wat wils.
Uniciteit versus massaproductie
Opvallend: veel galeriehouders die we spraken, legden de nadruk op toch vooral de limited edition van de werken 1 van 3 of 4, (of zoals een galeriehouder uitlegde zeker niet meer dan 8!) dus zwaar accent op uniciteit, lees hoge handelswaarde ($1,200- $12,000), maar ja, je staat tenslotte op een beurs. Het stemt je tot denken, dit totaal in tegenstelling tot andere hedendaagse kunstenaars zoals Posenenske, die het tegen productiekosten en in massaproductie willen verspreiden zonder winstoogmerk. Beide groepen kunstenaars willen leven en overleven met en van hun kunst.
Nog een tip: ga vroeg, als er nog niet veel mensen zijn, en je niet hoeft te wachten of dringen om werken goed en in rust te kunnen zien, en tijd hebt om met een galeriehouder te praten die nog fris aan de dag begint.
Klik op afbeelding voor vergroting en informatie
Ik hoorde Antoons hersenen kraken bij het werk van Marco Maria Zanin. Wat staat er nog voor moois in de schuurtjes van mijn jeugd? Ik ga snel kijken bij mijn oom Piet in Brabant (boer). De schoonheid van de gebruikte gereedschappen. Kan ook ik die in een bredere tijd plaatsen, een nieuwe betekenis geven? De geschiedenis doortrekken?
“… a question relating to our relationship with the ruin, and remains left in the wake of the hurricane of modernity. Because if a crumb of humanity remains after its passage, the impulse to build new meanings is intrinsic..”
https://www.spazionuovo.it/spazionuovo/wp-content/uploads/2017/03/MARCO-MARIA-ZANIN-Statement-Nov-2016.pdf
Wordt vervolgd dus.