We zijn geweest. In Den Bosch.
Ik houd van de ‘blik’ van het paard naar het mensje dat onder zijn poten hangt.
Ik vind haar mooi aquarelleren. Ik snuffelde aan de ingepakte figuren. Ik houd van dat 3D collage achtige werk. Ook van het grote ‘skelet’ van hout.
Moeder (vaak naar verwezen in haar werk)
Quote uit een goed artikel over haar werk, iets dat ze me tijdens Vouch al vertelde:
“Haar werk werd steeds ruimtelijker, de laatste jaren verwerkt van Herwaarden stoffen beelden in haar tekeningen. De aanleiding hiervoor was een stapel lakens die van haar moeder waren geweest. Deze gaf haar altijd oude lakens en handdoeken om als poetsdoek in haar atelier te gebruiken. Toen zij in 2012 stierf, kreeg Van Herwaarden van het verpleeghuis een stapel van haar lakens.
Die stapel slonk door het gebruik en op een gegeven moment besefte ik: die groeit niet meer aan, ik moet met die lappen iets doen. Toen ben ik kleine beelden van de gebruikte lakens gaan maken. Ik doopte repen stof in stijfsel en draaide ze om elkaar heen tot een beeld. Het was voor mij als een soort emotionele recycling.”
Lees vooral het artikel Pandora
Dan nog leuke quote van Caren over aquarelleren:
“Er zijn mensen die van aquarelleren houden en zij die er gek van worden, daar tussenin zit niets. Het heeft met controle te maken.
Zie hier de vereiste instelling om te kunnen aquarelleren: je moet ervan uitgaan dat het resultaat verandert nadat jij je werk gedaan hebt. En dat dat resultaat evengoed toch jóuw werk is. Met andere woorden: iets dat jij misschien niet precies zo bedoeld hebt, kan wel degelijk de bedoeling zijn. Wie zich daarbij niet kan neerleggen is geen aquarellist”.
Ik blijf haar volgen. Caren van Herwaarden
Klik op afbeelding voor informatie en vergroting
