Waar haal je je inspiratie vandaan als je zelf iets gaat maken?
Een onderwerp dat je bezighoudt? Een thema dat je wilt onderzoeken/verbeelden?
Uhm zoals: …….
..‘de werking van de hersenen’ oppert E, die met en hersenschudding op de bank zit te breien, of ‘het landingstraject van de zilver-reiger’. Word ik al gek?, vraagt ze. Nee zeg ik, want we zagen er eentje vliegen tijdens ons wandelingetje vanmiddag. Zo prachtig en elegant.
Als je over zo’n onderwerp gaat denken en gaat schilderen, dan zit je lekker in een zoekproces. En wordt je werk meer dan een mooi plaatje. Is het idee, en tsja het moet wel beetje lukken, maar kans is groter dat zo’n zoekproces een spannender werk oplevert dan simpelweg iets natekenen.
Voorbeeld loslaten
Je kunt natuurlijk best een mooie foto als uitgangspunt nemen. Bijvoorbeeld eentje van zo’n witte reiger in groen Waterland. Dit weekeind tijdens aquarelcursus leerde ik weer dat je zo’n beeld heel goed kunt gebruiken, maar dat je het op een bepaald moment moet loslaten. Anders wordt ‘t namaken en dat lukt toch niet lekker. Leg de inspiratie-foto (of foto’s) op een bepaald moment weg en geef er je eigen draai aan.
(ondertussen luisteren E en ik nu we naar het Carnival des Animaux van Saint Saëns. Dieren als inspiratie voor een muziekcompositie. Horen we nu een??…., kangoeroe!).
Veel kunstenaars doen het
Ik zag een foto van Jenny Saville (ik ben fan) in haar atelier tussen stapels boeken en scheursels met werk van andere kunstenaars. Inspiratie! Een schilder vangt beelden zoals een vlinderverzamelaar vlinders vangt en opprikt. Duizenden.
Marlène Dumas wordt wel verweten dat ze een foto teveel als uitgangspunt voor haar werk neemt. Dat ze niet authentiek genoeg is. Najaaaa. Al is het wel interessant te bekijken wat het schilderwerk uiteindelijk aan de foto toevoegt. Goed voor een ander Klapstoel-stukje.
Fases niet te zien
Je kunt ook weer het werk van Jenny of Marlène gebruiken. Inspiratie op inspiratie.
Of proberen het precies na te schilderen (of tekenen of). Dan kijk je supergoed hoe het gemaakt is. Dat is op zich al leuk. Maar je kunt nooit het proces zien, welke lagen er onder het eindresultaat zitten. Als je een schilderij namaakt. Dan maak je het eindresultaat na. En je hebt geen idee welke fasen de maker is doorgegaan. En zeker bij aquarelleren is het belangrijk welke laag je als eerste neerkwast.
Ach, dit al overdenk ik na een heerlijk weekeind aquarelleren. Na zoveel uren schilderen, zweefden ’s nachts de kleuren nog in mijn hersenpan rond. Ik ga morgen met E schilderen. Dat is vast goed voor de genezing van haar hersenschudding.
Natuur
Ik nam dit weekeind voor de cursus de knalgele herfst inclusief natte schimmelige paddenstoelen als inspiratie. Ik voeg wat foto’s toe van inspiratie en van het proces. Als ik niet in de laatste fase het papier verticaal had neergezet, was het in één grote brei geëindigd. Dat vind ik dan wel lekker om te doen. Maar of de kijker er nog lol aan kan beleven? Zeer de vraag. Dit is dus het begin van het zoekproces. Lopen door het bos, kijken wat kunstenaars ermee doen. Spelen, oefenen, kijken, prutsen x 1.000.
Klik op de afbeelding voor vergroting en informatie:
