Volwassen worden, wat houdt dat in? Een zelfstandigheid, een eigen smaak en eigen verantwoordelijkheden. Dit dachten mijn ouders ook toen ik op het punt stond mijn 18e verjaardag te gaan vieren. Wat geef je zo’n kind dan voor cadeau. Wat is iets bijzonders, wat tijdloos kan zijn en ook de eigen smaak en interesses kan verbeelden. Ik kreeg op mijn 18e verjaardag de opdracht om op zoek te gaan naar mijn eigen foto. Mega gaaf en mega lastig.
Waar begin je zo’n zoektocht? Ik hield me afgelopen jaren al bezig met fotografie, heb cursussen gevolgd, een profielwerkstuk geschreven over invloedrijke foto’s en hoe beeldende gebeurtenissen de kijker anders aanspreken dan geschreven woorden. Ik ging naar Huis Marseille, Foam, Het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam ga zo maar door. Zelf ging ik ook de straat op om dingen uit te proberen. Wat sprak mij nou aan in foto’s. Wat vond ikzelf mooi of lelijk.
Deze zoektocht naar mijn foto was ook een speurtocht naar mijn eigen smaak. Wat zijn eigenschappen van foto’s die mij aanspreken. Vaker toch figuren afgebeeld, maar ook abstracte vormen. Het proces was actief (met bezoeken van musea of galerieën), maar ook passief (een beetje rondspeuren op Instagram langs fotografen en foto labels). Ik begon mensen te volgen op Instagram en stukken te lezen over fotografen. Zodoende stuitte ik op het Instagram account van David van Dartel.
Nu ik terugkijk, zie ik dat ik hem sinds 13 dec 2018 volg. Fun fact, ik ben een Ajax fan en David van Dartel fotografeerde mijn toenmalige Ajax idool, Kasper Dolberg.
Al die tijd heb ik foto’s van David langs zien komen in mijn tijdlijn. Toen ik zag dat hij ging exposeren in de ElliottHalls Gallery om de hoek, besloot ik een afspraak te maken om de foto’s in het echt te bekijken. Want via Instagram zijn de kleuren en de grootte natuurlijk heel anders.
Dat bleek waar te zijn. De foto’s waren in kleur veel mooier dan op mijn telefoonscherm. Ook nam je natuurlijk langer de tijd om te kijken in plaats van weer door te scrollen. Ik was echt onder de indruk. Ik vond het prachtig. Ik kreeg een super fijn gevoel.
Klik op afbeelding voor vergroting en informatie.
Toen ik in de galerie stond, kwam de vraag in mij naar boven; “Zit hier dan echt eentje tussen waar ik echt heel blij en gelukkig van word? Zou dit dan mijn eindefoto na anderhalf jaar zoeken zijn?” Op dat moment ga je weer heel anders naar de foto’s kijken. Je vraagt jezelf af, raak ik hier dan op uitgekeken? Zal ik dit voor altijd mooi vinden? Deze gevoelens deelde ik met de galerie-houdster en die stelde voor mij de jpg bestanden van de foto’s op te sturen, zodat ik thuis nog eens rustig kon gaan kijken. Vervolgens waren er drie foto’s die bij mij uiteindelijk het gevoel veroorzaakte dat ik dacht dat ik hier nog heel lang naar zou willen kijken. Om op verschillende plekken op te hangen en met verschillende stemmingen te bekijken.
Ik besloot terug te gaan en nog eens in het echt deze foto’s te inspecteren. Ik ben een persoon die dit soort keuzes maken buitengewoon lastig vindt. Het is namelijk echt wel een serieuze beslissing. Toen stelde twee werken mij enorm op mijn gemak en werd ik overtuigd om de knoop door te hakken. IK GING HET DOEN! Wauw wat was dat een gaaf, een mega gevoel. Wat voelde dat goed!
Toen ik ze twee weken later ging ophalen, was de fotograaf (David van Dartel) er zelf ook. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat op een of andere manier nog best spannend vond. Waar moet je het dan in godsnaam over hebben? Uiteindelijk is dat juist van toegevoegde waarde (moet je echt doen als dat kan). Hij was namelijk een super sympathieke jongen die de tijd voor me nam en open stond voor alle vragen. Hij vertelde hoe het proces van zijn foto’s eraan toe ging en spoorde mij aan om ook lekker te fotografen en om foto’s te maken waar jezelf blij van wordt. Dat had hij destijds ook gedaan. Het was ook iemand die zelf ook nog moest wennen aan het idee dat ik, na zo’n zoektocht, dan bij zijn werk ben uitgekomen. Dat vond hij toch wel heel gek en bijzonder.
Klik op afbeelding voor vergroting en informatie.
Nu hangen de foto’s al twee weken in mijn kamer en telkens als ik ze weer zie, word ik vrolijk en krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ik neem ook vaak even te tijd om nog eens goed naar ze te kijken en elke keer is het toch weer anders. Ze hangen nu maar gewoon ergens op een verlaten schroef aan de muur, want kon ze niet in een hoekje van mijn kamer laten staan, totdat ik de perfecte plek voor hen had bedacht. Ik geniet ieder moment van ze.
David van Dartel op Instagram:
Instagram David van Dartel
Zijn werk is nog tot 29 augustus 2020 te zien bij ElliotHalls Gallery, Tussen de Bogen 91 in Amsterdam
Elliott Halls Gallery