prachtige machine die de woondecoraties aanstuurt.
Nog meer kunst bij mensen thuis. Ja, het was laatst Amsterdam Art Weekend, maar het voordeel van een liefje in Gelderland is dat je dan plots bij Kunst op de Koffie zit. In de Spijkerbuurt in Arnhem. Bij mensen thuis kunst kijken is wederom een fijne ervaring.
Kunst op de Koffie
Het team van Kunst op de Koffie koppelt geselecteerde kunstenaars aan een huishouden. Daar plaatsen de kunstenaars eigen werk of laten zich inspireren door de locatie en maken nieuw werk.
Dat laatste blijkt heel wat te kunnen betekenen voor de eigenaren. In één huis werd de bewoner hoofdpersonage in het kunstwerk. Hij werd in zijn vijver, in zijn bad en op de bank gedrapeerd. Ala…. : sterk resultaat.
In een ander huis werd een bewoonster onderdeel van de performance. En iets verderop werden spullen uit een kinderkamer gehaald en tot geordend chaotische bouwwerken omgetoverd.
Overal zag ik blije gezichten. Hun huis was opeens heel anders met grote kunstwerken boven de bank of stellages in de kamer. Soms hadden ze wel tegengestribbeld als er teveel gaten in de muur geboord moesten worden.
Bijproduct voor de bewoners is dat ze makkelijk buurtbewoners leren kennen.
Als Kunst op de Koffie in jouw stad actief wordt: zeker meedoen lijkt me.
www.kunstopdekoffie.nl
Focus per expositie
Voor ons kijkers was het fijn elke keer een museumpje te mogen betreden. Daar rond te snuffelen en uitgebreid de kunstenaar te kunnen spreken. Waarna je naar buiten ging en rustig de volgende wereld kon betreden. Dat gaf focus. Antoon en ik namen de tijd en liepen twee middagen rond en hebben nog van alles gemist.
Totaal verschillende werelden, waar je kunt zien hoe verschillend de kunstenaars werken. Hoe ze zich dingen afvragen, die vraag onderzoeken, aftasten, vormgeven. Vormgeven in hun eigen taal als graficus, fotograaf, danser, soldeerder, in alle mogelijke materialen.
Hierna beschrijf ik een willekeurig aantal ontmoetingen. Â Zodat ik ze niet vergeet en jullie hun werk een volgende keer herkennen.
Jodium
Goed kijken naar het kleurige werk van Meg Forsyth en je ziet steeds meer. Een vrolijke bloemenwereld heeft een scherp randje door een hand met een scalpel. Tsja, en als ze vertelt over haar interesse voor geneeskunde en experimentele chirurgie, krijg je natuurlijk steeds vreemdere associaties. We zagen haar nieuwe serie Jodium.
Deze graficus uit Miami kwam naar ‘de Werkplaats’ van ArtEZ omdat dat de beste plek op deze wereld schijnt te zijn voor een master typografie. En ze is hier gebleven (door de liefde natuurlijk).
Je ziet de preciesheid van haar werk. De heldere kleuren gepaalt ze door eindeloos op de computer te mengen en dat dan te vertalen naar groot, sprankelend werk.
Ik zou ze boven de bank laten hangen als ik de eigenaren van dat huis was.
megforsyth.com
klik op afbeelding voor vergroting en informatie
Klepperende Boeddha
Een woonhuis stevig overgenomen door klepperende, rinkelende, draaiende dingen. Gaf direct een glimlach bij binnenkomst. Die grote man daar, zal vast de kunstenaar zijn. Karel van de Eijk.
Een tafel vol wielen die ‘woondecoraties’ aansturen. Een hobbelpaardje draait de kop en zo’n 1.000-in-een-dozijn-Boeddhabeeld kleppert en geeft licht zodat het gezien wordt. Kopjes rammelen op de tafel, een gitaar in de hoek speelt een akkoord.
Samen met kinderen deed Karel onderzoek naar de levens van woondecoraties. Bij elk object verzinnen ze een verhaal: ‘Wie is het object?’, ‘Waar komt het vandaan?’ ‘Wat heeft het meegemaakt?’ Waar droomt het van?’ ‘Wat voor geluid maakt het?’ ‘Is het vrolijk of boos’.
Zeker volgen deze man die allerlei prachtige tijdelijk installaties ‘knutselt’.
Karel van der Eijk
klik op afbeelding voor vergroting en informatie
Balanceren in leven en werk
Weer een leuk gesprek met een kunstenaar. Ik kocht een fantastisch boekje van Csilla Klenyánski met werk dat ze maakte tijdens de middag-slaapjes van haar zoon. Pilaren van spullen om haar heen zoals boeken, schoonmaakspullen, fruit, meubels. Een delicaat proces, want deze wankele bouwsels tussen plafond en vloer kunnen omvallen voordat ze zijn vastgelegd en als ze vallen wordt de baby wakker van het lawaai wat een eind betekent aan de werktijd.
Hoe vindt een moeder enige balans tussen al haar prioriteiten. Dat blijft een ‘never ending juggling act’. Heerlijk om ze alle 98 te bekijken. Zie
Csilla Klenyánszi
Csilla bereidt zich nu kennelijk al voor op de puberteit van een kind. Voor haar site-specific werk voor Kunst op de Koffie, vroeg ze een huis met gezin. Dat kreeg ze. De zolder wordt bewoond door twee tienermeisjes. Kamers met gesloten deuren, waarachter zich een chaos bevindt; iets als een slagveld en de overblijfselen van een stevig feestje. Chaos vergelijkbaar met wat er in het hoofd van het kind gebeurt op die leeftijd.
Csilla mocht spullen uit deze kamers opvissen en plaatste ze in de gemeenschappelijke gezinsruimte. Hier maakte ze de wankele chaos geordend zichtbaar.
klik op afbeelding voor vergroting en informatie
Ongemak
Een huis in de Parkstraat. Met werk van Joyce de Vlaming waarop de zwarte bij-figuren uit historische schilderijen naar voren worden gehaald. En daartussen een performance van Farida Nabibaks en Robin van Zutphen:
Verplaats je in de 17de eeuw. Wij het publiek zijn allen blanke 21ste eeuwers, en voelen ongemak als na het klappen van de handen van de ‘meesteres’ direct een zwarte bediende verschijnt. In een prachtig pak (wat huisslaven toen droegen ter meerdere glorie van hun eigenaren). De zang van Farida Nabibaks maakt de atmosfeer sterk.
joycevlaming.nl
http://reframing-herstory-art-foundation.nl
klik op afbeelding voor vergroting en informatie
Volgende blog meer kunstenaars
Voor nu deze kunstenaars. Die bewoner in bad als een echte Marat, en vast ook een roze wereld en naaiwerk op een geeltje, die komen in een volgend blog aan bod.