Iemand die Chopin speelt middenop een Fins meer omringd door bossen. Het verbeeldt het ultieme voor mij. Want ja naast de stilte van Scandinavië, houd ik heel veel van Chopin.
Romantiek, de natuur
Het zal wel een romantische inslag zijn. Die deel ik dan kennelijk met Guido van der Werve. Zoals de folder zegt: “In het universum van Van der Werve zijn romantiek, de natuur en het sublieme nooit ver weg. Zijn films gaan over de nutteloosheid van het bestaan, maar tonen tegelijkertijd de eindeloze schoonheid ervan. Bijna altijd heeft de kunstenaar zelf een belangrijke rol: op hardloopschoenen, in thermo-ondergoed of achter de piano.”
‘Tastbare futiliteit’ heet de tentoonstelling in het Eye in A’dam. Antoon en ik lieten ons meenemen door de films. We namen ruim de tijd. De bekende ‘nummer 8’ waarin hij voor een ijsbreker uitloopt. De geluiden van het brekende ijs, de enorme orka-achtige ijsbreker achter het kleine mensje aan. Ik kan er eindeloos naar kijken.
En bijvoorbeeld nummer 9, waarin we Guido een etmaal (!) lang op de Noordpool zien staan (versneld afgedraaid). Hij beweegt tegen de richting van de zon in om zo een dag niet met de (hectiek) van de wereld mee te draaien. Het licht speelt prachtig op het ijs.
Muziek raakt
Guido van der Werve componeerde zelf de muziek voor deze film. Muziek, zegt hij, raakt je heel direct. Het raakt je veel makkelijker dan beeldende kunst; “ Je ziet mensen vaker huilen bij een concert dan in een museum”. Hij gebruikt daarom ook het medium film omdat dit dezelfde directe emotionele kracht kan oproepen als muziek.
Mooi is de lange film waarin hij een triatlon aflegt van ruim 1.700 kilometer. Tussen de kerk in Warschau waar Chopins hart is begraven naar zijn officiële graf in Parijs. Ook hiervoor componeerde hij zelf de muziek.
Nr.18
Guido van der Werve is nu bezig met zijn nieuwste film, nummer 18 die gaat over zijn jarenlange revalidatieproces na een zeer zwaar ongeluk. Ik las ergens dat hij wonderbaarlijk goed herstelt, doordat hij zo ongelooflijk sterk is, fysiek getraind maar ook ‘sterke hersenen’ heeft door het vele muziek maken en schaken. Dit wordt een zeer persoonlijke film. Op de tentoonstelling in Eye is er al een deel uit te zien.
Nu ik erover schrijf, voel ik dat ik nog eens terug wil. Me weer in deze werelden begeven.
De tentoonstelling in het Eye is nog t/m 29 mei 2022.
www.eyefilm.nl-programma
Bij deze tentoonstelling is, in overleg met Guido Van der Werve een verdiepend filmprogramma samengesteld. Het lijkt me zeker bijzonder om te horen over invalshoeken op zijn werk vanuit de kunst, de muziek, het schaken, de grenzen van het lichaam. Allemaal thema’s die in de films van Guido spelen.
Leuk om te kijken:
Guido van de Werve; Hollandse Meesters
(2012)
Guido van der Werve; Simplicity of the Sublime
Louisiana Channel (2014)